MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu Kurumu faaliyetini cebir veya tehdit kullanarak engelleme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, Mahkemece sanığın yüzüne karşı verilen kararda temyiz süresinin ""tefhim"" yerine ""tefhim veya tebliğden"" itibaren başlayacağının belirtildiği ve bu haliyle tefhimin Anayasa’nın 40/2, CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak yapılmayıp, gerekçeli kararın da sanığa tebliğ edilmediği, sanık tarafından mahkemeye sunulan 29/12/2015 tarihli dilekçede eski hale getirme istemi ile birlikte temyiz isteminde de bulunulduğu, CMK’nın 42. maddesi gereğince talep hakkında karar verme yetkisi Yargıtay’a ait olduğu halde, Mahkemece 15/02/2016 tarihli ek karar ile temyiz talebinin reddine karar verildiği, ek kararın sanığa 17/02/2016 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın 19/02/2016 tarihli dilekçesi ile temyiz talebinde bulunduğunun anlaşılması karşısında; Mahkemece verilen ek kararın hukuksal değerden yoksun olduğu kabul edilerek ve sanığın eski hale iade istemi yerinde görülerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen kamu kurumu faaliyetini cebir veya tehdit kullanarak engelleme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalardan ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anayasa Mahkemesi’nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının ve TCK 53/1-c maddesinde düzenlenen hak yoksunluğunun uygulanma süresi ve şeklinin Kanunda öngörülen biçimde infazda gözetilebileceği,
Anlaşıldığından sanık ..."ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 18/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.