MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen 11/03/2010 tarihli kararın kanun yolu bildiriminde temyiz süresinin ne zaman başlayacağının belirtilmemiş olması sebebiyle sanığın yanıltıldığı, ayrıca gerekçeli kararın sanığın duruşmada bildirdiği adresinde, aynı adreste birlikte sakin annesine tebliğ edildiği, ancak sanığın adreste bulunmama sebebinin tebligat evrakında belirtilmediği, açıklanan biçimde yapılan tebliğe dair işlemin de geçersiz olduğu belirlenmekle; sanığın temyiz isteminin, öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
I- Sanık hakında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Tüm dosya içeriğine göre sanığın katılana ait iş yerinden hırsızlık yapığı saatin, 25/05/2009 tarihli tutanak içeriğine göre iş yeri kamera görüntülerinden saat 01:15 olarak tespit edildiği, buna göre hırsızlık eyleminin gece gerçekleştiği sabit olduğundan; suçun daha ağır ceza verilmesini gerektiren nitelikli hâllerinin de aynı Kanun"un 66/3. maddesi uyarınca dava zamanaşımı sürelerinin hesabında dikkate alınması gerektiği nazara alınarak, 5237 sayılı TCK"nın 66/1-d, 66/3 ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan 15 yıllık olağan ve 22 yıl 6 aylık olağanüstü zamanaşımı sürelerinin dolmadığı anlaşıldığından, tebliğnamede hırsızlık suçu bakımından belirtilen zamanaşımının dolduğuna dair görüşe iştirak edilmemiştir.
İş yerinden elde edilen kamera görüntülerinde hırsızlık eyleminin gece saat 01:15 sıralarında gerçekleştiği tespit edilmesine rağmen sanık hakkında TCK’nın 143. maddesinin tatbik edilmemesi aleyhe temyiz olmadığında bozma sebebi yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanığın temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
II- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanığın katılanın iş yerindeki demir parmaklıkları bükmesi şeklindeki eylemine uyan ve 5237 sayılı TCK"nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde öngörülen 8 yıllık asli (olağan) dava zamanaşımının mahkumiyet kararının verildiği 11/03/2010 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 30/11/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.