MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız olarak işveren tarafından feshettiğini belirterek, kıdem ve ihbar tazminatları ile davacıya ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı TCDD vekili; davacı ile aralarında iş ilişkisinin bulunmadığını, davacı taleplerinin yerinde olmadığını beyanla, davanın reddini istemiştir.
Davalı ... Ltd. Şti. vekili; zamanaşımı def"inde bulunmuş, davacının sağlık raporunun bitim tarihi olan 19.08.2011 tarihinden 20.09.2011 tarihine kadar işe gelmediğini, bu suretle iş sözleşmesinin davacı tarafından feshedildiğini, davacının fazla çalışma ve yıllık izin ücreti taleplerinin yerinde olmadığını, genel tatillerde çalışılması durumunda ücretinin ödendiğini belirterek davanın reddine savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususları taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir.
Somut olayda, mahkemece dinlenen tanık beyanlarına göre; davacının haftada 12 saat çalışıp 24 saat dinlenme şeklindeki çalışma sistemi ile çalıştığı, 1,5 saat ara dinlenme süresinin tenzili ile haftada 52,5 saat çalıştığı, buna göre 4857 sayılı Kanunun 63. maddesine göre 7,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır. Ancak, Dairemizin temyiz incelemesinden geçen emsal nitelikteki 2014/11313 ve 2014/10548 esas sayılı onama ilamlarına dayanak mahkeme kararlarında; davacı ile aynı görevde çalışan işçilerin bu kararlara dayanak teşkil eden bilirkişi raporlarında belirtildiği üzere haftada 6 saat veya 9 saat olmak üzere üçer haftalık periyotlarla toplam 21 saat fazla çalışma yaptığı kanaatine varılmakla, bu kararlar göz önüne alınarak, davacının fazla çalışma ücret alacağının hesaplanması dosya içeriğine uygun düşecektir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03.10.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.