MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen 14/03/2014 tarihli karara ilişkin tebligatın, sanığın son bildirdiği adresten iade gelmesi üzerine, aynı adrese bu defa 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35. maddesi uyarınca 21/04/2014 tarihinde tebliğ yapıldığı, ancak, Tebligat Kanunu"nun 35/2. maddesine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için, daha önce aynı adrese Kanun"un gösterdiği usullere uygun bir tebligat yapılmış olması ve muhatabın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresinin de tespit edilememesi gerekmektedir. Aksi halde aynı Kanun"un 35. maddesine göre tebligat yapılması mümkün değildir. İncelenen dosyada; duruşma davetiyesinin sanığın mahkemeye bildirdiği ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adrese MERNİS şerhi ile tebliğe çıkarıldığı, bu şekilde yapılan tebligatın usule uygun olmadığı, dolayısıyla, aynı adrese Kanun"un gösterdiği usullere uygun bir tebligat yapılmış olması şartının yerine getirilmediği gibi sanığın MERNİS adresi de tespit edilmeden kendisine Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebligat işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın temyiz isteminin kabulü ile yapılan tebliğ işleminin hukuken geçersiz olduğu belirlenerek temyiz isteminin reddine dair 26/12/2019 gün ve 2013/64 E. – 2014/116 K. sayılı ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 10/09/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.