MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM: Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Hükümlü ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;
... hakkında kurulan 18/04/2003 tarih ve2002/302-2003/8l E­K. sayılı önceki hükmün temyiz edilmeksizin kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.09.2007 günlü, 2007/125-186 sayılı kararında açıklandığı gibi, adı geçen hükümlü hakkındaki temyiz edilmeksizin kesinleşen ilk hüküm, ancak suç tarihinden sonra yürürlüğe giren yasalar yönünden uyarlama yargısının konusu olabilir ve genel yargı ile uyarlama yargısı birlikte yürütülemez.
Hükümlü hakkındaki kararın kesinleşmesinden sonra, aynı dosyada sanık olan ... ve ...’ya ilişkin ilk hükmün, adı geçen sanıklar müdafıileri tarafından temyiz edilmesi ve Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 5237 sayılı Yasa hükümleri uyarınca değerlendirme yapılması için bozması üzerine, hakkında hüküm kesinleşmiş olan ..."in tekrar yargılama sürecine dahil edilerek, 16/02/2006 ve 30/07/2009 tarihli hükümlerin kurulduğu , anlaşılmaktadır. ... hakkında kurulan bu 16/02/2006 ve 30/07/2009 tarihli hükümler, hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğundan, hukuken varlık kazanmayan bir kararın temyiz davasına konu edilmesi de mümkün değildir.
Bu nedenlerle, ... hakkında yeniden kurulan 30/07/2009 hükme yönelik, hükümlü ..."in konusu bulunmayan temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE, 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddesine göre, gereğinin taktiri yönünden, mahkemesine gönderilmesi için dosyanın incelenmeden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
II-Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanıkların müştekiye ait dükkanın kapısını levye kullanarak açtıklarının anlaşılması karşısında eylemlerinin 765 sayılı TCK"nın 493/1-son maddeleri ile 5237 sayılı TCK"nın 142/1 -b, 143 maddelerinde düzenlen suçu oluşturduğu ve 765 sayılı TCK"nın 102/3, 104/2 maddeleri ve 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e,67/4 maddelerinde belirlenen zamanaşımı sürelerinin dolmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları İçeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1 maddesi ile 5237 sayılı yasanın 142/1-b, 143 maddelerinin kıyaslanması sonucunda 5237 sayılı TCK"nın hükümlerinin açıkça sanık lehine hükümler doğurduğu ancak; sanığın hırsızlık suçunu işledikten sonra yakalanması üzerine, müştekiye ait çaldığı eşyaların bir kısmını yer göstererek teslim ettiğinin 24/09/2002 tarihli yer gösterme tutanağından anlaşılması karşısında, kısmi iade nedeniyle müştekiden rızası sorularak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/1-4. maddesinin uygulama koşullarının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi
3-Suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine 5271 sayılı CMK"nın 326/2. maddesine aykırı biçimde “müteselsilen tahsiline” biçiminde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle teblığnameye uygun olarak BOZULMASINA, 15/01/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.