Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/23953 Esas 2016/1752 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/23953
Karar No: 2016/1752
Karar Tarihi: 17.02.2016

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2013/23953 Esas 2016/1752 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kendisine verilen aracı zilyetliğin devri amacı dışında üçüncü kişilere sattığı için Güveni Kötüye Kullanma suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme kararı temyiz edilmiş, ancak sadece TCK'nun 53. maddesiyle ilgili bir düzeltme yapılmak suretiyle onanmıştır. Bu karara göre, altsoyu dışındaki kişiler yönünden sanığın, hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar velayet hakkından; vesayet ve kayyımlıkla ilgili bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun devam edeceği, altsoyu yönünden ise koşullu salıverme tarihine kadar süreceği gözetilmeden, tüm yoksunluğun koşullu salıverilmeye kadar sürmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri: TCK'nun 155/1, 52/2, 53/1,2,3.

15. Ceza Dairesi 2013/23953 E. , 2016/1752 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nun 155/1,52/2,53/1,2,3maddeleri gereğince mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK.nın 53.maddesinin (1), (2), ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E.2014/140, K.2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden koşulları oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya kapsamına göre, sanığın kendisine kullanması için verilen şikayetçiye ait aracı zilyetliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunarak üçüncü kişilere sattığı gerekçesine dayanan kabülde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53. maddesinin (3.) fıkrası uyarınca 53/1-c madde ve bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden, yoksunluğun tümü için koşullu salıverilmeye kadar sürmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.