Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, katılanın, alt sınırdan uzaklaşılarak ceza verilmesi istemine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay gecesi, sanığın idaresinde bulunan sağ farı yanmayan araç ile, aydınlatmanın yetersiz olduğu tek yönlü bölünmüş yoldan kavşak girişine geldiğinde, 167 promil alkollü olan yayaya aracın sağ ön kısmı ile çarparak ölümüne neden olup, olay yerinden kaçtığı olayda, sanığın soruşturma aşamasında verdiği ifadesinde, “kullanmakta olduğum aracın farlarından bir tanesinin yanmamasının da kaza sonucu ölen şahsı geç görmemde etken olduğunu düşünüyorum” şeklindeki beyanı dikkate alındığında, aydınlatmanın yetersiz olduğu yolda sağ farı yanmayan araçla seyredip ölüme neden olan sanık hakkında bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerekliliğinin gözetilmemesi,
2- TCK’nın 62. maddesi atıfet maddesi olmayıp, mahkemece uygulanıp uygulanmayacağı hususunda yargılamanın tüm aşamalarının dikkate alınarak takdir hakkının kullanılması gerektiği, TCK’nın 50. maddesinin ise, suçlunun kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre değerlenidirilmesi gerekirken, Olay sonrasında, ölene çarparak olay yerinde bıraktıktan sonra kaçan, kollukça yapılan titiz araştırma sonucunda yaklaşık 2 ay sonra kimliği tespit edilebilen, yargılama süresi boyunca da, suçtan pişman olduğunu gösterir tavır sergilemeyen sanık hakkında, “Sanığın suçtan sonra ve yargılama sürecindeki tutum ve davranışları cezanın geleceği üzerindeki olası etkileri” şeklindeki gerekçeyle TCK’nın 62. maddesi ile, “olayın meydana geliş şekli sanığın sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak” şeklindeki isabetsiz gerekçeyle TCK’nın 50. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 23/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.