Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/7160 Esas 2022/4946 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerektiği, müşteki ...’ın duruşmadan usulüne uygun olarak haberdar edilmediği gibi yokluğunda verilen kararın tebliği, doğrudan MERNİS adresine yapılmak istenilmiş olup, binanın yıkılması ve muhatabın tanınmaması nedeni ile iade olduğu, sonrasında yine aynı MERNİS adresine Kanun’un 35. maddesine göre tebliğ edildiği ve anılan işlemin usulsüz olduğu anlaşılmakla; gerekçeli kararın usulüne uygun olarak müştekiye tebliğ edilerek, tebligat belgesi ve sunmaları halinde gerekçeli temyiz dilekçesi de eklenerek incelenmek üzere iadesinin sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.