Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/4852 Esas 2019/698 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... 16. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 31/01/2017 tarih ve 2016/79-2017/... sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ... dışında çalışmakta iken kazanmış olduğu tüm birikimleri ile davalı taraflarla ortak olarak ticari işletme açtığını, daha sonra davalılar tarafından kendisine verilen sözlerin yerine getirilmemesi nedeniyle davalılarla anlaşmazlığa düşerek bu işletmeden olan alacaklarının, hisselerinin ve paylarının davalılara devredilmesine ilişkin borçlular ile aralarında bir sözleşme düzenlediklerini, sözleşme hükümlerinin yerine getirilmediğini, davalıların taahhütlerini ihlal ettiklerini ve yaptıkları haksız ve hukuksuz işlemleri ile müvekkilinin şirket sebebiyle .... kişilere ve bankalara borçlanmasına sebebiyet verdiklerini, müvekkilinin davalılar aleyhine......"da yargı yoluna başvurduğunu, taraflar ve vekillerinin borcun tasfiyesi konusunda anlaşmaya gittiklerini ve anlaşmanın Amsterdam Mahkemesi Medeni Hukuk Bölümü, Tedbirler Hakimliği tarafından da onaylanarak kesinleştiğini, Amsterdam Mahkemesi"nin 496431/KG RK-2400 Pee/AB no"lu kararı gereğince davalıların müvekkiline ödeme yapmakla yükümlü bulunduklarını, müvekkilinin Akaland B.V."nin davalılardan olan tüm alacaklarına da temlik alacaklısı sıfatı ile talep hakkına sahip olduğunu ileri sürerek, Amsterdam Mahkemesi"nin 496431/KG RK 11-24000 Pee/AB no"lu kararının tenfizini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... ve ... vekilleri, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, ... Devleti ile Türkiye Cumhuriyeti arasında kararların tenfizini mümkün kılan karşılıklılık esasını düzenleyen bir anlaşma veya fiili bir durum bulunmadığı gerekçesi ile davaya konu kararın tenfizi mümkün olmadığından davanın reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, Hollanda yetkili mahkemesi tarafından verilmiş ilamın tanınması ve tenfizine ilişkindir. 5718 sayılı MÖHUK"un 54/1-a maddesi gereğince, Türkiye Cumhuriyeti ile ilâmın verildiği devlet arasında karşılıklılık esasına dayanan bir anlaşma yahut o devlette Türk mahkemelerinden verilmiş ilâmların tenfizini mümkün kılan bir kanun hükmünün veya fiilî uygulamanın bulunması gerekmektedir. Mahkemece, 03.11.2016 tarih 111618 sayılı Bakanlık yazısına göre ... Devleti ile Türkiye Cumhuriyeti arasında kararın tenfizini mümkün kılan ./..
karşılılık esasını düzenleyen bir anlaşma veya fiili bir durum bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş ise de, Bakanlıktan gelen cevabi yazıda yabancı mahkeme kararının bir antlaşma kapsamında olmadığı durumlarda, tenfiz davasının ... mahkemelerinin önünde taraf teşkili yapılarak serbestce değerlendirileceği belirtilmiş olup, tanıma ve tenfiz konusunda .. mevzuatı ile Türkiye mevzuatındaki paralellik gözetildiğinde karşılıklılığın gerçekleştiği kabul edilebilir. (HGK ....06.1990 T - 1990/...-... E. 1990/347 K.) Bu durumda MÖHUK"un 54/1-a maddesi gereğince, Mahkemece, Türkiye Cumhuriyeti ile ... arasında Türk mahkemelerinden verilmiş ilâmların tenfizini mümkün kılan bir kanun hükmünün bulunup bulunmadığının Adalet Bakanlığından gönderilen cevapta gösterilen Hollanda mevzuatındaki tanıma ve tenfiz engelleri de dikkate alınarak değerlendirme yapılarak karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle davanın reddi doğru olmadığından, kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, .../01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.