MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- 2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında “2007 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçuna ilişkin olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu karara karşı katılan vekili tarafından yapılan itirazın ...2. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/11/2014 tarih ve 2014/1710 D.İş sayılı kararı ile reddedildiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2- 2008-2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanık müdafiinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Atılı suçlara yönelik olarak bir kısım fatura örneklerinin dosya kapsamına alınmış olması ve Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığından tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.

5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
19/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.