Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2018/106 Esas 2019/5298 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/106
Karar No: 2019/5298
Karar Tarihi: 14.10.2019

Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2018/106 Esas 2019/5298 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Silifke Ağır Ceza Mahkemesi tarafından görülen uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmü, şeklen direnme kararı verilmiş olsa da Yargıtay Ceza Genel Kurulu süreklilik kazanmış uygulamalarına göre temyizen incelenmek zorunda olan bir karar olduğu belirtildi. Direnme kararında bozma nedenlerinin tartışılmış olması ve yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurulması karşısında, karar özünde ilk karar niteliğinde olup, bozmaya eylemli uyma olarak kabul edilerek Yargıtay Ceza Dairesi'ne gönderildi. Ancak, hükümdeki yanlış uygulamalar nedeniyle kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle mahkumiyet hükmü bozuldu. Yargıtayın 15.12.2016 tarihli 2015/12005 esas, 2015/8701 karar sayılı bozma kararına karşı direnildiği belirtilse de, sanık hakkındaki suçun kanıtlanamaması ve TCK'nın 192/3. maddesindeki etkin pişmanlık hükmünün uygulanmaması gibi nedenlerle hüküm bozuldu. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 192/3. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53/b maddesi belirtilmişti.

20. Ceza Dairesi 2018/106 E. , 2019/5298 K.

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARLA
İLGİLİ BİLGİLER:
Mahkeme : SİLİFKE Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi; bozma kararı doğrultusunda uygulama yapmak, bozmadan sonra yapılan inceleme, araştırma ve yeni kanıtlara dayanarak hüküm kurmak, bozma nedeni veya nedenlerini tartışmak, ilk kararda yer almayan daire denetiminden geçmemiş bulunan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurmak, hükümde değişiklik yapmak suretiyle verilen direnme kararı özde direnme kararı olmayıp bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir karar olduğu ve mahkemece,Yargıtay 9.Ceza Dairesi"nin 15.12.2016 tarih ve 2015/12005 esas, 2015/8701 karar sayılı bozma kararına karşı direnildiği belirtilmiş ise de; direnme kararında bozma nedenlerinin tartışılmış olması, ilk kararda yer almayan daire denetiminden geçmemiş bulunan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurulması karşısında, karar, şeklen direnme gibi görünse de özde ilk karar niteliğinde olduğundan, direnme kararının bozmaya eylemli uyma olarak kabulü ile temyizen inceleme görevinin Yargıtay Ceza Dairesi"ne ait olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği ancak;
1-)Olay tutanağında sanık ..."dan ve suç teşkil eden eyleminden bahsedilmemesi ve olay tutanağını düzenleyen tanıkların da sanık ..."ı olay yerinde görmemiş olması karşısında, suça konu uyuşturucu maddenin ele geçirilmesinden sonra aleyhinde hakkındaki hüküm kesinleşen sanık..."nın soyut beyanı dışında yeterli delil bulunmadığı aşamada ikrarı ile kendi suçunun ortaya çıkmasına yardım eden sanık hakkında TCK"nın 192/3. maddesindeki etkin pişmanlık hükmünün uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-)24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararına yanlış anlam verilerek 5237 sayılı TCK"nın 53/b maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafii ile Cumhuriyet savcısının temyiz itirazı bu nedenlerle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 14.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.