Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/14447 Esas 2022/5093 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesine göre tebligat, "tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü gereği, sanığın yokluğunda verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin gerekçeli kararın sanığın doğrudan MERNİS adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesi karşısında; yapılan tebligat usulsüz olup hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın bu nedenle kesinleşmediği bu nedenle zamanaşımının durmadığı ve usulüne uygun olarak kesinleşmeyen hükmün açıklanmasına ilişkin kararın zamanaşımını kesmeyeceği, bu nedenle sanığa yüklenen suçun yasa maddesinde öngörülen cezasının türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e, 66/2, 67/4. maddelerinde belirlenen 8 yıllık asli zamanaşımının, zamanaşımını kesen son işlem olan iddianame düzenlenme tarihi olan 10.04.2012 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e ve CMK.nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞÜRÜLMESİNE, 28.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.