Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20844 Esas 2019/5278 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/20844
Karar No: 2019/5278
Karar Tarihi: 07.03.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20844 Esas 2019/5278 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş mahkemesinde görülen bir alacak davasında, davacının iş akdine emeklilik nedeniyle son verildiğini öne sürerek kıdem tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesi talep edilmiştir. Davalı ise davanın reddini istemiştir. Mahkeme davanın kabulüne karar vermiştir. Ancak, kıdem tazminatına fesih tarihinden itibaren faiz yürütülmesi hatalı bulunmuştur. Bu nedenle temyiz edilmesi sonucunda, mahkemenin kıdem tazminatına yönelik ikinci paragrafındaki \"17.12.2014\" ibaresi hüküm yerinden çıkartılarak yerine \"dava tarihi olan 20.02.2015\" ibaresinin eklenmesine karar verilmiştir. Kararda ise 4857 sayılı İş Kanunu'nun 120. maddesi yollamasıyla, halen yürürlükte bulunan mülga 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14. maddesinin onbirinci fıkrası hükmüne göre, kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Faiz başlangıcının ise fesih tarihi olması gerektiği vurgulanmıştır. Ancak, yaşlılık, malullük aylığı ya da toptan ödeme almak için işyerinden ayrılma halinde, işçinin bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesi şarttır ve faiz başlangıcı da anılan belgenin işverene verildiği tarihtir. Emekliliğe hak kazanma belgesi işverene bildirilmemişse, işverence kıdem tazminatı olarak ilk taksitin ödendiği tarih bakiye kıdem tazminatı için faiz başlangıcı sayılmalıdır. Böyle bir taksit ödemesi de olmadığı durumlarda faiz başlangıcı, davanın açıldığı ya da icra takibinin yapıldığı tarihtir.

22. Hukuk Dairesi 2017/20844 E. , 2019/5278 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, iş akdine emeklilik nedeniyle son verildiğini öne sürerek kıdem tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bent kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında kıdem tazminatına uygulanması gereken faizin başlangıç tarihi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi yollamasıyla, halen yürürlükte bulunan mülga 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14. maddesinin onbirinci fıkrası hükmüne göre, kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. Faiz başlangıcı ise fesih tarihi olmalıdır. Ancak, yaşlılık, malullük aylığı ya da toptan ödeme almak için işyerinden ayrılma halinde, işçinin bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesi şarttır. Bu halde faiz başlangıcı da anılan belgenin işverene verildiği tarihtir. Emekliliğe hak kazanma belgesi işverene bildirilmemişse, işverence kıdem tazminatı olarak ilk taksitin ödendiği tarih bakiye kıdem tazminatı için faiz başlangıcı sayılmalıdır. Böyle bir taksit ödemesi de olmadığı durumlarda faiz başlangıcı, davanın açıldığı ya da icra takibinin yapıldığı tarihtir.
Mahkemece, kıdem tazminatına fesih tarihinden itibaren faiz yürütülmesine karar verilmiş ise de; dosya içerisinde bulunan 18.12.2014 tarihli işçinin iş akdine emeklilik nedeniyle son bulduğunu işverene bildirdiği ihtarın ekinde, davacının emeklilik koşullarının bulunduğunu gösteren 17.12.2014 tarihli SGK yazısının ekli olmadığı görülmektedir. Dosya içerisinde, davalının davadan önce davacının emeklilik koşullarının oluştuğunu öğrendiğini gösteren bir delil bulunmadığı anlaşıldığından; kıdem tazminatına dava tarihi yerine fesih tarihinden faiz yürütülmesi hatalı bulunmuştur. Bu husus bozma sebebi ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç: Temyiz olunan kararın hüküm sonucunun "1" numaralı bendinin kıdem tazminatına yönelik ikinci paragrafında yazılı " 17.12.2014” ibaresinin hüküm yerinden çıkartılmasına; yerine " dava tarihi olan 20.02.2015 " ibaresinin eklenmesine, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07/03/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.