Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/5033 Esas 2022/16500 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Mağdurun mahkeme huzurunda alınan beyanında; 26/02/2016 günü saat 23:00 sıralarında park ettiği aracından hırsızlık yapıldığını 27/02/2016 saat 20:20 sıralarında fark ettiğini ifade ettiği, sanığın soruşturma aşamasındaki savunmasında akşam hava kararmak üzere iken eylemi gerçekleştirdiğini, kovuşturma aşamasında ise havanın karanlıklamış olduğunu ancak net saatini bilemediğini savunduğu, UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış zamanlarını gösteren çizelgeye göre, suç tarihinde güneşin batış saatinin 17:43 olduğu, TCK'nın 6/1-e maddesine göre gece vakti sayılan zaman diliminin saat 18:43’de başladığının anlaşılması karşısında; şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği hırsızlık suçunun sanık lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden ve suçun gece vakti işlendiğine ilişkin kanıtlar denetime olanak verecek biçimde karar yerinde gösterilip tartışılmadan sanık hakkında TCK'nın 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
2- Tüm dosya içeriğine göre; olay günü kolluk görevlileri tarafından başka bir araca teyp takmaya çalışan sanığın yakalandığı, ekipler tarafından görülen teybi çaldığı aracın yerini ve plakasını söylemesi üzerine suça konu teyp ile temyiz dışı sanık ... tarafından teslim edilen amfi ve hoparlörlerin mağdura hasarlı vaziyette teslim edildiği, sanığın mağdurun kalan zararını ise gidermediğinin anlaşılması karşısında; mağdurdan kısmi iade nedeniyle sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rıza gösterip göstermediği sorularak, sonucuna göre TCK'nın 168/1-4. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.