Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4394 Esas 2022/16593 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının sanıklar ...ve ...yönünden uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I-Sanık ..., suça sürüklenen çocuklar ..., ... ve ... hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Dosya içeriğine ve tutanaklara göre, suça sürüklenen çocuk ...’ın atılı suçları ikrar ederek mağdura ait suça konu eşyalardan bir kısmının bulunduğu yerleri söylemesi üzerine sanık ... ve ...un evinde ele geçirildiği ve sanık ...’in ailesinin soruşturma aşamasında yine bir kısım zararı giderdiği, mağdurun da sanıklar hakkında TCK’nın 168/4. maddesinin uygulanmasına rıza gösterdiği ve tüm sanıklar hakkında TCK’nın 168/1-4. maddesi uyarınca indirim yapıldığı ancak gerçekleştirilen kısmi iadeden sadece kısmi iadeyi sağlayan kişilerin yararlanacağı gözetilmeden kısmi iadenin sağlanmasında bir katkısı olmayan sanık ... ile suça sürüklenen çocuklar ...ve ...hakkında da hırsızlık suçundan hüküm kurulurken etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması suretiyle yazılı şekilde eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.


Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan İskenderun 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/12/2013 tarih, 2009/302 Esas 2013/585 Karar sayılı ilamından dolayı mükerrir olduğu belirtilmiş ise de, anılan ilamda birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğundan, 5275 sayılı Kanun'un 108/2.maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren karşılıksız yararlanma suçundan verilen mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden, ilamın tamamının tekerrüre esas alınması suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili olan hüküm fıkralarının çıkartılarak, yerine “ İskenderun 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/12/2013 tarih, 2009/302 Esas 2013/585 Karar sayılı hükmü ile karşılıksız yararlanma suçundan verilen 10 ay hapis cezasından dolayı sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.10.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.