Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1248 Esas 2014/10580 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/1248
Karar No: 2014/10580
Karar Tarihi: 30.04.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/1248 Esas 2014/10580 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı tarafından tazminat talebiyle açılan davanın kısmen kabul edilmesine karar verilmiş ve davalı Hazineden 8.46 TL maddi, 1000 TL manevi tazminatın ödenmesine hükmedilmiştir. Davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilen kararda, davacı vekilinin temyiz istemi reddedilmiş, davalı vekilinin temyiz istemi ise hükmün kesin olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. Kararda, davacı vekilinin temyiz istemi için 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi, davalı vekilinin temyiz istemi için ise 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi ile 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi değişik HUMK’un 427 ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi uygulanmıştır.
Kanun maddelerinin açıklamaları:
- 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi: Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun
- 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesi: Temyiz Süresi
- 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi:

12. Ceza Dairesi 2014/1248 E. , 2014/10580 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun uyarınca tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulüyle 8.46 TL maddi, 1000 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının maddi ve manevi tazminat talebinin kısmen kabülüne ilişkin hüküm, davalı vekili ile davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davacının yüzüne karşı 21.03.2013 tarihinde tefhim edilen hükmü, davacı vekilinin 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesindeki 1 haftalık yasal temyiz süresinden sonra 16.04.2013 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, davacı vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi gereğince, davalı vekilinin temyiz isteminin ise 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427 ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 30/04/2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.