Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/15069 Esas 2019/223 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/15069
Karar No: 2019/223
Karar Tarihi: 21.01.2019

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/15069 Esas 2019/223 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar, haksız şikayet ve basın yoluyla kişilik haklarının ihlalinden kaynaklanan manevi tazminat istemiyle davalılar aleyhine dava açmıştır. Mahkeme, davayı reddetmiştir. Davacılar vekili kararı temyiz etmiştir. Dosya incelendikten sonra davacıların bazı temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak davalılar kendilerini temsil ettirmemiş olmalarına rağmen vekalet ücreti takdir edilmiştir. Bu yanlışlık düzeltilerek karar onanmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: davacıların temyiz itirazlarının reddedilmesi için gerekli sebeplerin olmadığı 1. bentte, davalıların temsilcisi olmamasına rağmen vekalet ücreti takdir edilmesi durumunda yapılacakların 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi ile belirtildiği geçici madde 3 atfıyla uygulanacak düzenlemeler 2. bentte yer almaktadır.

4. Hukuk Dairesi 2016/15069 E. , 2019/223 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ...
aleyhine 27/08/2014 gününde verilen dilekçe ile haksız şikayet ve basın yoluyla kişilik haklarının ihlalinden kaynaklanan manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 11/03/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2) Davacıların diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, haksız şikayet ve basın yoluyla kişilik haklarının ihlalinden kaynaklanan manevi tazminat istemlerine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davalılar davada kendilerini bir vekil ile temsil ettirmemişlerdir. Kendilerini temsil eden vekilleri bulunmadığı halde, mahkemece davalılar lehine vekalet ücreti takdir edilmesi doğru olmamıştır. Ne var ki, belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden mahkeme kararının 6217 sayılı Kanun’un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenle hüküm fıkrasının 3. bendinin hüküm fıkrasından çıkarılmasına, davacıların diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddiyle kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/01/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.