Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10436 Esas 2019/3918 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/10436
Karar No: 2019/3918
Karar Tarihi: 26.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10436 Esas 2019/3918 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2018/10436 E. ve 2019/3918 K. numaralı hükümler temyiz edilmiştir. Sanık hakkında mağdurlara yönelik kasten yaralama suçları ve kanuna muhalefet suçlarından mahkumiyet kararları verilmiştir. Sanık hakkında tayin edilen adli para cezaları kesindir ve temyiz edilemezler. Sanığın temyiz talebi reddedilmiştir. Ayrıca, sanık hakkında katılanın kasten yaralanması suçundan verilen mahkumiyet kararı bozulmamıştır. Mahkemenin takdirine göre, sanık ile katılan vekilinin temyiz itirazları reddedilmiştir ve karar onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 6136 sayılı Kanun'un 15/4. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2018/10436 E. , 2019/3918 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında mağdurlar ... ve ...’e yönelik kasten yaralama, mağdur ...’e yönelik kasten yaralamaya teşebbüs ve 6136 sayılı Kanun"un 15/4. maddesine muhalefet suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin edilen adli para cezalarının tür ve miktarı itibariyle verilen hükümlerin, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizleri mümkün olmadığından, sanığın temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ...’i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık ile katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 26.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.