Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2021/2991 Esas 2022/5310 Karar Sayılı İlamı

İhbarname No : KYB - 2021/970



6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun'a muhalefet suçundan sanık ...'nin anılan Kanun’un 13/4, 5237 sayılı Kanun'un 52/2. maddeleri gereğince 1 ay hapis ve 1.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Malatya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 30.06.2020 tarihli ve 2019/548 esas, 2020/220 sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
1-6136 sayılı Kanun’un 13/4. maddesinde düzenlenen pek az sayıda yasak niteliği haiz mermi bulundurma suçunun, 02/12/2016 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 12. maddesi ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 75. maddesi uyarınca ön ödeme kapsamına alındığı, mahkemece sanığa usulüne uygun şekilde ön ödeme ihtarı yapılıp sonucuna göre hukukî durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşıldığından, ön ödemeye ilişkin usulü işlemler yapılmadan, yazılı şekilde karar verilmesinde,
2- 6136 sayılı Kanun’un 13/4. maddesinde yer alan "Ateşli silahlara ait mermilerin pek az sayıda bulundurulmasının veya taşınmasının mahkemece vahim olarak takdir edilmemesi durumunda hükmolunacak ceza altı aya kadar hapis ve yüz güne kadar adlî para cezasıdır." şeklindeki düzenlemede adlî para cezasının seçenekli olmadığı ve 5237 sayılı Kanun’un 52/1. maddesinde yer alan “Adlî para cezası, beş günden az ve kanunda aksine hüküm bulunmayan hâllerde yediyüzotuz günden fazla olmamak üzere belirlenen tam gün sayısının, bir gün karşılığı olarak takdir edilen miktar ile çarpılması suretiyle hesaplanan meblağın hükümlü tarafından Devlet Hazinesine ödenmesinden ibarettir.” şeklindeki düzenlemede gün para cezasının asgari haddinin 5 gün adlî para cezası olduğu nazara alındığında, sanık hakkında temel ceza belirlenirken hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde, farklı bir gerekçe belirtilmeksizin adlî para cezasına esas alınan birim gün sayısının alt sınırdan uzaklaşarak belirlenme suretiyle çelişkiye neden olunmasında isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 30.11.2020 gün ve 2020/16342 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.01.2021 gün ve KYB/2021-970 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Ceza Genel Kurulunun, 22.04.2014 tarihinde ve 2013/3-752 Esas, 2014/200 sayılı Kararı gözetildiğinde, suç tarihinden daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olan hükümlü hakkında, 6136 sayılı Yasanın 13/4. maddesi uyarınca hükmedilen bir ay hapis cezasının, TCK.nın 50/3. maddesi uyarınca, TCK.nın 50/1. maddesinde belirtilen seçenek yaptırım veya tedbirlerden birine çevrilmesi zorunluluğunun gözetilmemesi hususuna yönelik kanun yararına bozma talebinde bulunulup bulunulmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, sonucuna göre diğer kanun yararına bozma isteminin incelenmesine, dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.