MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dava dilekçesinde; davalı kurumca davacının boş olan dükkânına 13.03.210-18.03.2011 tarihleri arası için elektrik sayacının tüketim kaydetmemesi nedeni ile kıyaslama yoluyla 1.982,00 TL borç tahakkuk ettirildiğini, davacının zam uygulanacağı ve elektriğin kesileceği uyarısı karşısında ödeme yaptığını, bu dönemde dükkânın boş olduğunu ve elektrik tüketimi olmadığını belirterek 1.982,00 TL’nin ödeme tarihlerinden itibaren reeskont faiziyle davalı kurumdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının dükkânında bulunan sayacının arızalı olduğunu, tüketim kaydetmediğini, yönetmeliğe göre kıyas yapılarak fatura tahakkuk ettirildiğini, davacı tarafından bu dönem içinde kullanımın devam ettiğini, davacının icra tehdidi altında olmadan ödeme yaptığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda, kıyaslama faturasına konu edilen 14/03/2010-17/03/2011 tarihleri arasında işyeri boş olduğu anlaşılmış olması ve bu döneme kıyaslama tahakkuku yapılmasının uygun olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 1.981,69-TL"nin dava tarihinden itibaren yasal faiziyle davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Dava; davacının, davalı tarafa ödemiş olduğu toplam 1.982,00 TL"nin istirdatı davasıdır.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık; davacı tarafa ait sayacın, kusuru dışında herhangi bir nedenle tüketim kaydetmediğinin tespit edilmesi halinde, davalı tarafından tanzim olunan ek tahakkuktan davacının sorumlu olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
Elektrik Piyasası Müşteri Hizmetleri Yönetmeliğinin (EPMHY) “Sayacın tüketim kaydetmemesi" başlıklı 19.maddesi hükmünde, sayacın, müşterinin kusuru dışında herhangi bir nedenle tüketim kaydetmediğinin tespit edilmesi halinde, varsa müşterinin aynı döneme ait sağlıklı olarak ölçülmüş geçmiş dönem tüketimleri dikkate alınarak, yoksa, sayaç çalışır duruma getirildikten sonraki müşterinin ödeme bildirimine esas ilk iki tüketim dönemine ait tüketimlerinin ortalaması alınarak geçmiş dönem tüketimlerinin hesaplanacağı açıklanmıştır.
Somut olayda; mahkemece yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen raporda; dükkânın 14.03.2010-17.03.2011 tarihleri arasında boş olması nedeniyle kıyaslama tahakkuku yapılamayacağı, kıyaslama fatura düzenlenebilmesi için sayacın bozuk olmasının yanında elektrik tüketiminin de devam etmiş olması gerektiği belirtilmiş, mahkemece alınan bu rapor benimsenerek yazılı şekilde karar verilmiştir. EPMHY 19.maddesine göre, sayacın müşterinin kusuru dışında herhangi bir nedenle tüketim kaydetmediğinin tespiti halinde öncelikle müşterinin aynı döneme ait sağlıklı olarak ölçülmüş geçmiş dönem tüketimleri dikkate alınarak hesap yapılması gerektiği kuşkusuzdur. Mahkemece benimsenen rapor bu nedenle yetersizdir.
Hal böyle olunca, mahkemece öncelikle dosyanın önceki bilirkişi dışında oluşturulacak üç kişilik uzman bilirkişi kuruluna verilmesi, bilirkişi heyetinden davalının davacı taraftan isteyebileceği bedelin Elektrik Tarifeleri Müşteri Hizmetleri Yönetmeliğinin ilgili hükümlerine göre hesaplanması konusunda denetime elverişli bir rapor alınması, davalının tahsilini istemekte haklı olduğu alacak miktarının dolayısıyla davacının borçlu olmadığı miktarın bu şekilde belirlenmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 29.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.