Esas No: 2020/4198
Karar No: 2022/5434
Karar Tarihi: 31.03.2022
Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/4198 Esas 2022/5434 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan verilen kararın, sanığın yokluğunda verilmesine rağmen son adresine tebliğ edildiği ve temyiz edilmeden kesinleştiği belirtilmiştir. Sanık daha sonra temyiz istemiyle başvurmuştur ancak yasal süresinde olmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Yargıtay da bu kararı onaylamıştır. Sanık daha sonra gerekçeli kararın cezaevindeyken kendisine ulaşmadığı gerekçesiyle tekrar temyiz istemiş ve mahkeme tarafından sanığın cezaevinde olduğu gerekçesiyle infazın durdurulmasına karar verilmiştir. Ancak mahkemenin verdiği bu ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu ve kanun yararına bozma yoluna başvurulması mümkün olduğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçunu tanımlayan madde olan 28. madde ve bu suç nedeniyle verilen cezaları belirleyen 29. madde olarak belirtilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece 16.04.2015 tarih 2014/258 Esas ve 2015/199 Karar sayılı karar ile sanık hakkında 6136 sayılı Yasaya muhalefet suçundan 10 ay hapis ve 500 TL adli para cezası verildiği, sanığın yokluğunda verilen kararın, duruşmada bildirdiği en son adresine 04.05.2015 tarihinde tebliğ edildiği ve 12.05.2015 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği, sanık tarafından 24.06.2015 tarihlinde gerekçeli kararın temyiz edildiği, mahkemece 25.06.2015 tarihli ek karar ile sanığın temyiz isteminin yasal süresinde olmadığından reddine karar verildiği, ek kararın sanık tarafından yasal süresinde temyizi üzerine dosyanın Yargıtay'a gönderildiği, Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 12.04.2017 tarih 2015/37167 Esas ve 2017/4145 Karar sayılı ilamı ile temyiz isteminin reddine dair ek kararın onanmasına karar verildiği, sanık tarafından bu karardan sonra 25.04.2019 tarihli dilekçesiyle, cezaevindeyken gerekçeli kararın gönderildiğinden bahisle süresinde kararı temyiz edemediğinden tekrar temyiz isteminde bulunulduğu, mahkemece UYAP sisteminden yapılan kontrolde sanığın 06.04.2015- 11.11.2015 tarihleri arasında Silivri 5 Nolu L Tipi Ceza İnfaz Kurumunda tutuklu bulunduğu bu nedenle cezaevinde bulunan sanık hakkında gıyabında mahkumiyet hükmü verilemeyeceği cihetle, 02.05.2019 tarihli ek kararı ile infazın durdurulmasına ve dosyanın Yargıtay'a gönderilmesine karar verildiği anlaşılmakla; mahkemenin davadan el çektikten ve karar kesinleştikten sonra vermiş olduğu 02.05.2019 tarihli ek kararının hukuki değerden yoksun olduğu ve kanun yararına bozma yoluna başvurulmasının mümkün olduğu görülmekle, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 31.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
