MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Mağdur ...’nun dosyaya sunduğu bila tarihli dilekçesinde, “sanıklardan ...’ın zararını giderdiğini” belirtmesi karşısında; bu husus araştırılarak sonucuna göre sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 168/2. maddesinin uygulanıp uygulanamayacağının kararda tartışılmaması,
2-5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanunun 9/3. maddesi uyarınca sanıklar yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Kanunun 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1-son, 522(pek hafif-sanık ... için), 81/2-3(sanıklar ... ve ... için),59. maddelerinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu; sanıklar ..., ... ve ...’in suç tarihinde geceleyin mağdurun evinin penceresinde takılı muhkem demir parmaklıkları kırıp içeriden televizyon, telefon, ütü, elektrik süpürgesi ve halı çalmaları şeklinde gerçekleşen eylemlerinin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143/1, 168/2, 53/1. maddelerine uyan hırsızlık suçunun yanı sıra, aynı Kanunun 116/1-4, 119/1-c, 53/1 ve 151/1, 53/1. maddelerine uyan konut dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu ve bu suçlar yönünden şikayetinden vazgeçen mağdur ile sanıkların CMK"nın 253 ve 254.maddelerinde öngörülen uzlaşma önerisini de kabul ettikleri göz önüne alınarak sonucuna göre, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK"nın ilgili maddeleri uyarınca denetime olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenip, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan Kanunun yeniden belirlenmesi zorunluluğu,
Kabule göre de;
3- 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi gereğince temel ceza belirlenirken söz konusu maddenin 1. fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar göz önünde bulundurularak ve somut gerekçeler tek tek belirtilmek suretiyle ilgili yasa maddesindeki cezanın alt ve üst sınırları arasında takdir hakkının kullanılması, ayrıca aynı yasanın 3. maddesinin 1. fıkrasındaki ‘suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur’ şeklindeki hüküm de dikkate alınarak uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden, yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden sanıklar hakkında üst sınırdan temel cezanın belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 14.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.