MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı tarafından, 07.01.2014 tarihli kesinleştirme şerhinin kaldırılmasına yönelik talebin reddine dair ek karar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece, koca tarafından açılan boşanma davasının 9.12.2010 tarihinde reddine karar verilmiş, bu karar 22.12.2010 tarihinde davacı kocaya, 30.3.2011 tarihinde de davalı kadına Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tebliğ edilmek suretiyle 14.4.2011 tarihinde kesinleştirilmiştir. Davalı kadın vekili, 2.1.2014 tarihli dilekçesiyle "davalıya gerekçeli kararın usulsüz tebliğ edilmiş olması sebebiyle" kesinleştirme kararının yanlış olduğundan bahisle, mahkemenin kesinleştirme kararının kaldırılmasını talep etmiş, bu talep 7.1.2014 tarihli ek kararla tebligatın usulüne uygun olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. Mahkemece verilen 7.1.2014 tarihli ek karar davalı kadın tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçeli kararın davalı kadın tarafından 28.6.2010 tarihinde ... Nöbetçi Aile Mahkemesi kanalıyla göndermiş olduğu cevap dilekçesinde bildirdiği ve 6.7.2010 tarihli duruşmada da teyit ettiği " ... ...” adresi yerine, başka bir adreste Tebligat Kanununun 35. maddesi uyarınca tebliği usulsüzdür. Ancak kesinleşme işlemi bir idari işlem niteliğinde olduğundan temyiz edilebilir nitelikte bir mahkeme kararı değildir (HUMK.md.427/1). Mahkemesince re"sen veya talep üzerine kesinleşme şerhinin her zaman düzeltilmesi imkan dahilindedir. Bu nedenle temyiz talebinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen sebeple temyiz talebinin REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi.22.09.2014 (Pzt.)