Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1262 Esas 2020/1415 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1262
Karar No: 2020/1415
Karar Tarihi: 02.03.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1262 Esas 2020/1415 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı şirketlerle olan hizmet alım sözleşmesi kapsamında işçilik alacaklarına ilişkin davada işçi lehine sonuçlandığını ve müvekkili tarafından yapılan ödemelerin sözleşmeye göre davalıların sorumluluğunda olduğunu belirterek, ödenen miktarın davalılardan tahsil edilmesi için dava açmıştır. Mahkeme, sözleşmenin ilgili maddeleri ve bilirkişi raporu doğrultusunda davalıların sorumlulukları oranında belirli miktarların faiziyle birlikte müvekkil tarafından tahsil edileceğine karar vermiştir. Karar davacı tarafından temyiz edilmiş ancak temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kanun maddeleri: Sözleşmenin 12, 22 ve 32. maddeleri.

23. Hukuk Dairesi 2019/1262 E. , 2020/1415 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirketler arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı yükleniciler tarafından çalıştırılan dava dışı işçinin müvekkili aleyhine açtığı işçilik alacakları ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takibi sonucunda kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti alacağının ödendiğini, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalıların sorumlu olduğunu ileri sürerek müvekkili tarafından ödenen 16.448,44 TL"nin ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle davalılardan rücuen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... Ltd. Şti. vekili, müvekkilinin sorumluluğu olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ... Ltd. Şti. vekili, işçiyi sevk ve idare edenin davacı olduğunu, müvekkilinin sorumluluğuna gidilemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ... Ltd. Şti. davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunmalar, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin 12, 22. ve 32. maddelerine göre davalı şirketlerin işçiyi çalıştırdıkları dönemlerle sınırlı, feshe bağlı yıllık izin ücretinden ise son işveren olan davalı ... İnşaat Ltd. Şti"nin sorumlu olduğunun kabulüyle bilirkişi raporu ile davalıların sorumlulukları oranında yapılan hesaplamaya göre davalılardan ... Temizlik Ltd. Şti"den 10.866,03 TL"nin, ... Ltd. Şti"den 654,02 TL"nin, ... İnş. Ltd. Şti"den 4.928,39 TL"nin 23.10.2013 ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile rücuen tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 02.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.