Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/12077 Esas 2020/8489 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün, sanığın ifadesinde bildirdiği son bilinen adresinden farklı olarak doğrudan MERNİS adresine 21/06/2012 tarihinde tebliğ edildiği, ancak UYAP"tan yapılan incelemede, sanığın tebligat tarihinde cezaevinde olması nedeniyle yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu anlaşılmakla; sanığın 28/10/2019 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I) Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın katılana ait ikamete rızasına aykırı olarak gece vakti girmesi şeklindeki eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 116/4. maddesinde düzenlenen konut dokunulmazlığını bozma suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 66/1-e. ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan 8 yıllık zamanaşımı süresinin, kararın verildiği 18/05/2012 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE,
II) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1- Tüm dosya içeriğine göre; 05/03/2012 günü katılana ait olan ikametten gerçekleşen hırsızlık eyleminde; 08/03/2012 tarihli olay yakalama üst arama ev arama ve muhafaza altına alma tutanağında belirtildiği üzere, sanık ...’in kendisi ile yapılan şifai görüşmede, suça konu eşyaların bir kısmını tanık ...’a verdiğini belirttiği, tanığın ikametinde çalınan eşyaların bir kısmının ele geçirildiği ve katılana iadesinin sağlandığının anlaşılması karşısında; katılandan kısmi iadeye rızasının bulunup bulunmadığı sorulup sonucuna göre sanık hakkında TCK"nın 168/1-4. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanamayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- UYAP üzerinden yapılan incelemede; tekerrüre esas alınan Antalya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/11/2007 tarihli 2008/1230 Esas- 2011/1045 Karar sayılı kararının infazının durdurulduğu ve dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay"a gönderildiğinin anlaşılması karşısında; bahsi geçen ilamın suç tarihi itibariyle kesinleşmemesi sebebiyle tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.