Kasten yaralama - tehdit - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/33576 Esas 2016/17695 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/33576
Karar No: 2016/17695
Karar Tarihi: 16.11.2016

Kasten yaralama - tehdit - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/33576 Esas 2016/17695 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme tarafından verilen kasten yaralama, tehdit ve hakaret suçlarına ilişkin mahkumiyet hükmüne yapılan temyiz başvurusunda, eski hale getirme talebi nedeniyle verilen kararın kanun yolu denetimi yapan mahkemeye ait olması gerektiği belirtilerek yerel mahkeme kararı yok hükmünde sayılmıştır. Sanığın temyiz başvurusu reddedilmemiş, suçlamaların vicdani kanıt dayanağına ve iddia-savunma etaplarının eksiksiz işlendiğine karar verilmiştir. İlgili kanun maddesi olan TCK 53/1-b hükmü, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için uygulanma olanağı bulunmamaktadır.
Kanun maddelerinin açıklamaları:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi: Yargıtay kanun yollarıyla ilgili kanunda belirtilen şartların varlığı durumunda temyiz davasını esastan görür.
- 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi: Temyiz talepleri, istenen belgeler ve delillerle birlikte tebliğ edilir. Temyiz talebinin süresinde yapılmaması durumunda reddedilir.
- TCK 53/1-b maddesi: Suç işlendiği zaman, sanığın toplum içindeki şerefi ve haysiyetiyle bağdaşmayacak surette alenen bir fiille saldırdığı kimse, hak yoksunluğuna hüküm olunur.

18. Ceza Dairesi 2015/33576 E. , 2016/17695 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ile suç tarihine göre ve süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hâle getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme uyarınca, temyiz aşamasında ileri sürülen eski hale getirme talebi hakkında karar verme yetkisi kanun yolu denetimi yapan mahkemeye ait olduğundan, Yerel Mahkemenin eski hale getirme isteğinin kabulüne ilişkin kararının yok hükmünde olduğu belirlenerek, kanunda belirtilen şartları taşımaması nedeniyle sanık ... müdafiinin yerinde görülmeyen eski hale getirme isteğinin reddine karar verilerek dosya görüşüldü:
1- Sanık ... müdafiinin temyiz dilekçesini süresi içinde vermediği anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, tebliğnamedeki isteme uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2- Sanık ...’in temyizinde ise,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen kasten yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağı ortadan kalkmış ise de, mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde re"sen gözetilmesi mümkün görüldüğünden, bu hususun bozmayı gerektirmediği,
Anlaşıldığından, sanık ...’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnamedeki isteme uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 16.11.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.