Yanlar arasında görülen ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece  davanın, reddine  ilişkin olarak verilen karar davacılar  vekili tarafından  yasal süresi içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi,  Tetkik Hakimi  raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü; 
Dava, ecrimisil istemine ilişkindir.
Mahkemece, dava konusu taşınmazlarda intifadan men koşulunun gerçekleşmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; Dava konusu 231, 232, 351 sayılı parsellerin tarafların miras bırakanı  O.A. adına, 350, 1208, 805 ve 2069 parsellerin tarafların miras bırakanı  E. D.A..adına kayıtlı olduğu, 1135,  1359, 1466 ve 495 parsel sayılı taşınmazların ise miras bırakan O...dan mirasçıları olan davacı S.., davalı S.ve dava dışı E..ile birlikte  davacılar A.., G..ve O...ın murisi N.."ye intikal ettiği, davacıların eldeki davayı  231, 232, 351, 350, 1208, 805, 2069,  1135, 1359, 1466 ve 495 parsel sayılı taşınmazları davalının kulladığı, gelir elde ettiği, ancak kendilerine miras paylarına karşılık bir bedel ödemediğini ileri sürerek ecrimisil talepli olarak açtıkları, davacı tarafın keşifteki beyanı ile davasını  231, 351, 1135, 1208, 805, 495 parseller olarak sınırlandırdığı anlaşılmaktadır.
Davalı kullanımının kanıtlanamadığı 1135, 1208, 805, 495 parseller bakımından davanın reddine karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Davacı tarafın bu yöne değinen temyiz itirazları yerinde değildir, reddine.
Davacıların öteki temyiz itirazlarına gelince; paydaşlar arasında intifaden men kuraldır, ancak ticari işletme ve hukuki semere elde edilen (kira getiren) durumlarda intifadan men koşulunun gerçekleşmesine gerek olmadığı açıktır. Tanık beyanları ve davalının kabulüne göre,  Dava konusu 351 parseldeki evin ve boş alanın davalı tarafından kullanıldığı, diğer evin kiraya verildiği,  231 parseldeki kahvehaneyi ise davalının bizzat kullandığı veya kiraya vererek gelir elde ettiği sabittir.
Hal böyle olunca, dava konusu 231 ve 351 parseller hakkında davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir. Davacı tarafın bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile, hükmün açıklanan nedenden  ötürü (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  10.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.