MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik (ikişer kez)
HÜKÜM : Mahkumiyet (ikişer kez)

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık ... yönünden yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, ..." biçiminde tanımlanan ve faiz karşılığı ödünç para verilmesiyle tamamlanan tefecilik suçuna, TCK"nın 39. maddesindeki açık düzenleme uyarınca, suçun kanuni tanımında yer alan fiili gerçekleştirmeyen ancak suç işlemeye teşvik eden veya suç işleme kararını kuvvetlendiren ya da fiilin işlenmesinden sonra yardımda bulunacağını vaat eden, suçun nasıl işleneceği hususunda yol gösteren veya fiilin işlenmesinde kullanılan araçları sağlayan, suçun işlenmesinden önce veya işlenmesi sırasında yardımda bulunarak icrasını kolaylaştıran kimselerin "suça yardım eden" olarak sorumlu tutulabilecekleri nazara alındığında; suçun tamamlanmasından sonra babası sanık ..."dan senetleri ciro yoluyla devralarak icra takibi başlatan sanık ..."nın eyleminin iştirak niteliğinde olmadığı ve beraatine karar verilmesi gerektiği halde yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde sanık ..."in mahkumiyetine karar verilmesi,
TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun, kazanç elde etmek amacıyla borç para verilmesiyle oluşacağı, değişik zamanlarda ve/veya farklı kişilere karşı tefecilik eylemini zincirleme olarak işleyen sanık ... hakkında TCK"nın 43. maddesinin uygulanması gerektiği, zincirleme suçlarda son suçun işlendiği günün suç tarihi olduğu, bu itibarla hukuki kesinti oluşturan iddianame tarihinden önceki tüm eylemlerin
teselsülün içerisinde değerlendirilmesi, sonraki eylemlerin ise gerçek içtima hükümleri ve varsa kendi içinde teselsül hükümleri değerlendirilmek suretiyle karara bağlanması gerekeceği nazara alındığında; iddianamede bahsi geçen Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/04/2009 tarihli ve 2007/75 Esas, 2009/146 Karar sayılı ilamı ile 2006 yılı ve öncesindeki eylemleri nedeniyle sanık ..."nın tefecilik suçundan mahkumiyetine karar verildiği, dosyanın temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 21/03/2012 tarihli ve 2009/27941 Esas, 2012/5326 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği anlaşılmakla, bu dosyanın celbedilip incelenerek, dava konusu eylemler arasında temyize konu bu dosyada faiz karşılığı sanıktan ödünç para aldıkları iddia olunan ... ve ..."e yönelik eylemlerin de yer alıp almadığının, suç ve dava tarihleri itibarıyla hukuki kesinti olup olmadığının, teselsül ve mahsup hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının belirlenerek, sonucuna göre sanık ..."nın hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda müştekiler Yaşar ve Zekai"ye kazanç elde etmek amacıyla ödünç para vermek suretiyle tefecilik suçunu işleyen sanıklar hakkında zincirleme suça ilişkin TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması yerine her bir müştekiye karşı eylemleri nedeniyle ayrı ayrı mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle fazla ceza tayini,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafi ile sanık ..."nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 07/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.