Esas No: 2019/25887
Karar No: 2022/5715
Karar Tarihi: 06.04.2022
Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/25887 Esas 2022/5715 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada sanığın başkasına ait kredi kartını kullanarak 1000 TL para çektiği ve sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyizin kabul edilmesi sonucu cezanın hukuka uygun olmadığı kararı verilmiştir. Ancak, sanığın gerçekleştirdiği suçun yarattığı zararın sanık tarafından giderildiği tespit edildiği için cezada indirim yapılması gerektiği, ancak bu göz önüne alınmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, kararın kanuna aykırı olduğu ve bozulması gerektiği hükme bağlanmıştır. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 10. ve 21. maddeleri, 7201 sayılı Tebligat Kanunu ve TCK.nın 168/1 veya 168/2. maddeleri uyarınca etkin pişmanlık hükümleri konularına da yer verilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Başkasına ait banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suretiyle yarar sağlama
...
Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesine göre tebligat, "tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü gereği, sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün sanığın duruşmada bildirdiği adresine tebligat yapılmadan doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21. maddesi uyarınca tebliğ edilmesinin hukuki sonuç doğurmayacağı, bilinen en son adresine çıkartılan tebligat yerine mernis adresine 09.03.2015 tarihinde yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğu cihetle; öğrenme üzerine sanığın anılan kararı yasal sürede temyiz ettiğinin ve eski hale getirme istemi ile birlikte temyiz istemi bulunması halinde inceleme yerinin Yargıtay’ın ilgili Dairesi olduğu anlaşılmakla ve sanığın öğrenme üzerine yaptığı 14.10.2015 tarihli temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın katılana ait kredi kartından bilgisi ve rızası dışında toplam 1000 TL para çektiği, bu nedenle somut uğranılan zararın 1000 TL olduğu, katılanın da hükmün verildiği son celsedeki beyanında sanığın 1000 TL'yi babasına ödediğini beyan ettiği, katılanın babası ...'ın hükümden sonra sunduğu 19.07.2015 tarihli dilekçesinde zararın sanık tarafından giderildiğini belirterek katılanın beyanını doğrular ve destekler nitelikte anlatımda bulunduğu, sanığın da savunmasında ve 14.10.2015 tarihli temyiz dilekçesinde; ısrarla katılanın zararını giderdiğini belirttiğinin anlaşılması karşısında; katılanın zararının aynen iade suretiyle giderildiği kuşkusuz olup sanığın, katılanın ve katılanın babası ...'ın beyanlarına başvurularak zararın hangi aşamada giderildiği tespit edildikten sonra sanık hakkında verilen cezada TCK.nın 168/1 veya 168/2. maddeleri uyarınca etkin pişmanlık hükümleri gereğince indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
./..
S/2
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 06.04.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
