MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı vekili tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Ret talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş olmakla, gereği düşünüldü:

K A R A R

Mahkeme hükmü davacı vekiline 21.01.2014 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz dilekçesi ise, 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K.’nun 36/A maddesinde öngörülen (7) günlük kanunî süre geçirildikten sonra davacı vekili tarafından 03.02.2014 hâkim havale tarihli dilekçe ve aynı gün temyiz harcı yatırılmak suretiyle verilmiştir. Her ne kadar merci tarafından temyiz süresi 15 gün olarak belirtilmiş ise de, Hukuk Genel Kurulunun 13.03.2013 gün 2012/19-779 E. 2013/355 K. sayılı kararında da benimsendiği üzere kanunda açıkça düzenlenen temyiz süresinin merci tarafından değiştirilmesinin mümkün olmadığı ve bunun davacı tarafa yönelik herhangi bir hak doğurmayacağı gözönünde bulundurularak süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İnançları Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da bu yolda karar verilebileceğinden, süresinden sonra temyiz isteminde bulunulduğundan temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 01/04/2014 günü oy birliği ile karar verildi.