Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7624 Esas 2019/3877 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7624
Karar No: 2019/3877
Karar Tarihi: 26.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/7624 Esas 2019/3877 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, direnme suçundan mahkum edilen sanığın temyiz başvurusunu reddetti. Ancak kasten yaralama suçundan mahkum edilmesine ilişkin temyiz başvurusunda ise, sanığın kardeşiyle birlikte polis merkezi yakınlarında bekleyen sanıkların polis memurlarının yanına gitmesi üzerine polislerin sanıkları aramak istemesine karşı çıktıkları ve bu sırada direnç gösterdikleri, sanıklardan birinin polis memuru olan kişinin silahını almak için hamle yaptığı sırada sanıkla birlikte yere düşmeleri sonucu kasten yaralama eylemini gerçekleştirmediği, dolayısıyla bu suçtan mahkumiyet hükmünün bozulması gerektiği kararını verdi. Ayrıca mahkeme, sanığın temel cezasında yapılan yanlış arttırım ve Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna vardı. TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptali ve TCK'nin 37, 86/1, 86/3-c maddeleri hakkında detaylı açıklama yapılmamıştır.

3. Ceza Dairesi 2018/7624 E. , 2019/3877 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında görevini yaptırmamak için direnme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında mağdur ..."a karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Sanığın, mağdurun ve tanıkların beyanlarına göre, olay günü sanık ile kardeşi olan ve temyize gelmeyen diğer sanık ..."in polis merkezinin yakınınında araçlarının dörtlülerini açıp beklemeleri nedeni ile polis memurlarının sanıkların yanına gittiği ve bu durumun şüpheli olduğunu sanıkları aramak istedikleri beyan ettikleri ancak sanıkların buna karşı çıktıkları, devamında sanıkların polis merkezine götürüldüğü sırada polislere karşı direnç gösterdikleri, bu esnada sanık ..."in polis memuru olan ..."ın silahını almak için hamle yaptığı, ..."ın da bunu engellemek istediği sırada sanık ... ile birlikte yere düştükleri, ..."in üzerine düşmesi sonucunda ..."ın parmağının kırıldığı olayda, sanık ... ve diğer sanık ..."in polis memuru ..."a karşı kemik kırığına neden olan eylemi fikir birliği içinde işlemedikleri gözetilmeden, sanığın TCK"nin 37. maddesi gereği kasten yaralama eyleminden mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
b) Sanık hakkında hüküm kurulurken, TCK"nin 86/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezada, TCK"nin 86/3-c maddesi gereği (1/2) oranında arttırım yapılması gerekirken bir kat arttırım yapılarak fazla ceza tayini,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.