Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/1-2-4, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Temyiz edenler : Sanıklar ... ve ... müdafii, Sanık ... müdafii ve katılan vekili

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hüküm, sanıklar ... ve ... müdafii, sanık ... müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 esas 2018/20 karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 esas 2018/16 karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü, ... İnş. Tur. San. ve Tic. Ltd. Şti. tarafından yapılmakta olan bina inşaatında sıva işi yapımı için iskeleye çıkan ..."ın iskeleden düşerek hayatını kaybetmesi ile sonuçlanan olayda, ... Ltd. Şti. sahibi sanık ..."nın, ... Ltd. Şti. şantiye şefi sanık ..."ın ve sıva işi yapımını üstlenmesi nedeniyle alt işveren konumunda olan sanık ..."ın asli kusurlu olduklarının kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar ... ve ... müdafinin suçun yasal unsurlarının oluşmadığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına ve sair nedenlere ilişkin, sanık ... müdafinin kusura ve sair nedenlere ilişkin, katılan vekilinin hukuki bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanıklar ... ve ... müdafinin, sanık ... müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmin 1 numaralı fıkrasının üçüncü bendinde yer alan "50/1-a" ibaresinden önce gelmek üzere "50/4. maddesi delaletiyle" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 09/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.