Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : Maddi tazminat talebinin reddi, 12.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 29.06.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne, maddi tazminata ilişkin açılan davanın mahkemece reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, davalı vekilinin temyiz isteminde bulunduktan sonra 27.12.2012 havale tarihli dilekçe ile, davacıya tazminat verilmesine ilişkin hükmün temyizinden defterdarlık makamının 26.12.2012 tarih ve CD-6319-6282 sayılı oluru ile vazgeçtiği anlaşıldığından davacı vekilinin temyiz itirazlarına yönelik olarak dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tazminat davasının dayanağı olan Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 2009/416 Esas - 2012/23 Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) Yağma ve Cinsel saldırı suçlarından, 01.09.2009 – 26.03.2010 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 31.01.2012 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 29.06.2012 tarihinde, CMK’nın 142/1. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmış, tutuklandığı tarihte öğretmen olarak çalışan davacının, suç soruşturması nedeniyle tutuklandığı ve aynı soruşturma nedeniyle de 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 145. maddesine göre görevinden uzaklaştırıldığı, bu sürede maaşından yapılan tüm kesintilerin kendisine 17.05.2010 tarihinde ödendiğinin anlaşılması karşısında davacının tazmin edilebilir gerçek bir maddi zararının olmaması ve kendisi açısından ihlalden -tutuklanmadan- önceki koşulların sağlanmış olması nedeniyle, maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiş, manevi tazminat miktarı belirlenirken objektif bir kriter olmamakla birlikte, hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, gözaltına alınmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre, tazminat davasının kesinleştiği tarihe kadar davacının elde edeceği parasal değer ve benzeri hususlar da gözetilmek suretiyle, hakkaniyet ölçüsünü aşmayacak bir şekilde, hak ve nasafet kurallarına uygun makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, 206 gün süreyle tutuklanan davacı için hükmedilen manevi tazminat miktarının bu ölçülere uymayıp fazla tayini temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin tazminat miktarına ve eksik incelemeye ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 29.04.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.