Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20954 Esas 2019/5184 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/20954
Karar No: 2019/5184
Karar Tarihi: 06.03.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20954 Esas 2019/5184 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafın temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. Dosya konusu miktar temyiz kesinlik sınırı kapsamındadır ve faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmadan değerlendirilir. Mülga 1086 sayılı HUMK'nun 427. maddesi uyarınca kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Kararda geçen kanun maddeleri: 6100 sayılı HMK'nun geçici 3. maddesi, 1086 sayılı HUMK'nun 427. maddesi.

22. Hukuk Dairesi 2017/20954 E. , 2019/5184 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Mahkeme kararı davalı vekilince temyiz edilmiştir. Mahkemece 29.01.2016 tarihli ek karar ile kararın kesin olarak verildiği gerekçesi ile temyiz isteğinin reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğine göre; temyize konu edilen miktarın karar tarihi itibari ile 1.091,22 TL temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığı anlaşılmakla; mahkemenin, temyiz talebinin reddine ilişkin 29.01.2016 tarihli ek kararı, usul ve kanuna uygun olduğundan, bu karara yönelik temyiz isteminin reddi ile 29.01.2016 tarihli EK KARARIN ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 06.03.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.