Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5803 Esas 2020/6430 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/5803
Karar No: 2020/6430

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5803 Esas 2020/6430 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi'nin kararına göre, bir çiftin boşanma davasında davalı-karşı davacı erkek tarafından tüm, davacı-karşı davalı kadın tarafından ise yoksulluk nafakası talebi reddedildi. Kadın yararına maddi ve manevi tazminat hükmü verildi. Ancak manevi tazminat miktarı hakkaniyet ilkeleri doğrultusunda yetersiz bulundu ve daha uygun miktar belirlenmediği için karar bozuldu. Kararda Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de dikkate alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m. 174/2) takdir edilmesi gerektiği belirtildi.

2. Hukuk Dairesi 2020/5803 E. , 2020/6430 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı erkek tarafından her iki davanın tamamı yönünden; davacı-karşı davalı kadın tarafından katılma yoluyla yoksulluk nafakası talebinin reddi ile maddi ve manevi tazminat miktarı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı erkeğin tüm, davacı-karşı davalı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumlarına, paranın alım gücüne, kişilik haklarına, özellikle aile bütünlüğüne yapılan saldırının ağırlığına, manevi tazminat isteyenin boşanmaya yol açan olaylarda ağır ya da eşit kusurlu olmadığı anlaşılmasına nazaran davacı-karşı davalı kadın yararına hükmolunan manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile, Türk Borçlar Kanununun 50 ve 51. maddeleri nazara alınarak daha uygun miktarda manevi tazminat (TMK m. 174/2) takdiri gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Doğan"a yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Büşra"ya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 14.12.2020 (Pzt.)