Yanlar arasında görülen tapu iptali ve tescil davası sonunda, yerel mahkemece davanın reddine ilişkin olarak verilen karar davacı vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, tapu iptal ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davalı E.yönünden hüküm kurulmasına yer olmadığına, davalı E.. hakkında ise davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; davacının bizzat 75 ve 89 parsel sayılı taşınmazdaki çekişme konusu her iki bağımsız bölümü 10.5.2002 tarihinde, 819 parseli ise 27.6.2005 tarihinde 1/2 şer pay olarak davalılara sattığı anlaşılmaktadır.
Davacı, anılan taşınmazları istediği zaman geri iade edilmek üzere bedelsiz olarak davalılara tapuda devrettiğini, ancak geri istemesine rağmen davalıların buna yanaşmadıklarını ileri sürerek  eldeki davayı açmıştır.
Öyleyse, iddianın içeriği ve ileri sürülüş biçimine göre davacının dayandığı hukuki sebebin taraf muvazaasına ilişkin olduğu sabittir.
Bilindiği üzere; muvazaanın varlığını iddia eden taraf veya bunların ardılı (halefi) sıfatı ile hareket eden, başka bir anlatımla sözleşmenin yanlarından birine teb"an dava açan kişi Medeni Kanunun 6. maddesi gereğince bu iddiasını isbat etmek zorundadır. Senede bağlı bir sözleşmeye karşı muvazaa iddiası, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 200 ve 201. maddelerinde belirtildiği üzere ancak yazılı delille kanıtlanabilir. Sözleşme aynı kanunun 203. maddesinde sözü edilen yakın akrabalar arasında yapılmış olsa dahi muvazaanın yazılı delille isbat edilmesi gerekir.Böyle bir sözleşmenin resmi şekilde yapılması halinde dahi olayın özelliği itibariyle adi yazılı delilin yeterli olacağı öğretide  ve  kararlılık  kazanmış  içtihatlarda ortaklaşa kabul edilmiştir. İşte bu görüşten hareketle 5.2.l947 tarih 20/6 sayılı İçtihatları Birleştirme Kararında taraf muvazaası ve takma ad (namı-müstear) davalarında iddianın ancak yazılı delille kanıtlanabileceği kabul edilmiştir.
Somut olaya gelince, davacının iddiasını yazılı bir belge ile kanıtlayamadığı sabittir. Ancak, iddiasını yazılı bir belge ile kanıtlayamayan ispat yükü kendisine düşen tarafın karşı tarafa yemin teklif etme hakkının varlığıda tartışmasızdır. Davacı, dilekçesinde ve delil listesinde açıkça yemin delilinede dayanmıştır.
Öte yandan; yargılama sırasında davalılardan E.., davanın kabulüne karar verilmesini istemiştir. Kabul beyanı davayı bitiren işlemlerden olup 6100 sayılı HMK nun 311. maddesi uyarınca kesin hüküm gibi hukuki sonuç doğurur.
O halde; davayı kabul eden E..hakkındaki davanın kabulüne karar verilmesi, diğer davalı Elvis yönünden ise mahkemece davacıya yemin teklif etme hakkı hatırlatılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, anılan husus gözardı edilerek yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir.
Davacının temyiz itirazları yerindedir.Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 05.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.