MAHKEMESİ : Ankara 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 05/12/2013
NUMARASI : 2012/1158-2013/1130

Davacı, 23/07/1980 tarihinin 506 sayılı yasanın 108. Maddesine göre Türkiye hizmet başlangıcı olarak kabulü ile borçlanmanın 4/1-a kapsamında değerlendırılmesinin tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi . tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
K A R A R
1) Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere ve özellikle davacının 5510 sayılı Kanun"un 4/1-(a) bendi kapsamında sigortalılığı bulunmadığına göre davacının tüm, davalı Kurumun ise aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2) Dava, davacının yurt dışındaki sigortalılığı nedeniyle ülkemizdeki sigortalılık başlangıç tarihinin 23.07.1980 olduğunun ve yurt dışı borçlanmasına konu sürenin 5510 sayılı Kanun"un 4/1-(a) bendi kapsamında sigortalılık haline göre geçmiş sayılması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının Almanya"da çalışmaya başladığı 01.07.1982 tarihinin ülkemizde sigortalılık başlangıç tarihi olarak tespitine, yurt dışı borçlanmasına konu sürenin Kanun"un 4/1-(a) bendi kapsamında sigortalılık haline göre geçmiş sayılması gerektiğinin tespiti isteminin reddine karar verilmiştir.
Somut olayda, davacının 23.07.1980-31.10.1985 tarihleri arasında "Gebelik/Analık Koruması (Schwangerschaft/Mutterschutz)" ve "çocuk yetiştirmeden dolayı zorunlu prim süreleri (Pflichtbeitragszeit für Kindererziehung)" nedeniyle sigorta kapsamına alındığı ve bu dönemde fiili çalışmasının bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece, yukarıda yer alan maddi ve hukuki olgular gözetilerek davacının Almanya"da fiili (eylemli) çalışmasının başladığı 27.08.1990 tarihinin ülkemizde sigortalılık başlangıç tarihi olarak kabulüne karar verilmesi gerekirken yerinde olmayan gerekçe ile yazılı biçimde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davacıya iadesine 05/05/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.