MAHKEMESİ :Tüketici Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
K A R A R
Davacı; 07.01.2006 tarihli taşınmaz satış sözleşmesi ile 35.500 Euro bedel karşılığında davalıdan bir konut satın aldığını, sözleşmeye göre 30.06.2009 tarihinde teslim edilmesi gereken konutun 05.10.2009 tarihinde teslim edildiğini, geç teslimden kaynaklı kira kaybının olduğunu, ayrıca davalının mimari projeye aykırı olarak sitedeki bloklara kat ilave ederek konutun bulunduğu sitedeki blokları birbirine yaklaştırdığını, bu sebeple konutun manzarasının ve konumunun değiştiğini, bu durum konutun değerini düşürdüğünü ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla konutun teslim tarihi olan 30.06.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile şimdilik 1.050,00 TL kira tazminatı ile 7.200,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, kira kaybı tazminatı olarak 1.050,00 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı taraftan tahsiline, değer kaybı tazminatı talebinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde olmayan davacının bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
2-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalının, temyize getirdiği miktar, karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin anılan davalının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenle davacının tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, ikinci bentte açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin reddine, peşin alınan 31,40 TL harcın davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 10/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.