Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1259 Esas 2020/1412 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili kurum ile davalı şirket arasında temizlik hizmeti alımı sözleşmesi imzalandığını, yapılacak iş kapsamında davalı şirket bünyesinde çalışırken iş akdi feshedilen dava dışı işçiler ...tarafından kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı alacaklarının tahsili talebiyle açılan iş davalarının işçilerin lehine sonuçlandığını, mahkeme kararlarının icra takibine konulması üzerine müvekkili tarafından icra dosyalarına ödemeler yapıldığını, dava dışı işçilerin işçilik haklarından davalı şirketin sorumlu olduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 43.894,87 TL"nin ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle davalıdan rücuen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, sözleşme gideri olarak belirlenen % 3’lük kısmın işçilerin kıdem tazminatlarını karşılamaya yetmeyeceğini, işçilerin disiplin nedeniyle davacı kurum yöneticileri tarafından işten çıkarıldığını, davalının sorumlu tutulmasının hakkaniyete aykırı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 13. HD"nin 25.04.2017 tarihli ve 2015/4267 Esas, 2017/4977 Karar sayılı ilamı ile davacı Bakanlığın asıl işveren durumunu muhafaza etmesi nazara alındığında doğan zararlardan tarafların yarı yarıya sorumlu olduğunun kabulüyle ve davacının kıdem tazminatı alacağına konu ödediği işçilik haklarından doğan bedelden, davalı şirketin dava dışı işçileri çalıştırdığı dönemle sınırlı sorumlu olacağı, ihbar tazminatı yönünden ise son işveren olarak tamamından sorumlu olduğu gözetilerek davalının sorumluluğunun belirlenmesi gerektiği gerekçesiyle bozulması üzerine mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda davalının sorumlu olduğu 5.794,42 TL’nin 15.01.2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahisiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 492 Sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 02.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.