Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18520 Esas 2020/1855 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18520
Karar No: 2020/1855
Karar Tarihi: 04.02.2020

Kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18520 Esas 2020/1855 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hükümden sonra yapılan temyizde, kasten yaralama suçundan bir sanık hakkında beraat kararı verilmiş, diğer sanık hakkında ise mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ayrıca, hakaret suçundan da ceza verilmemesi kararlaştırılmıştır. Yargılama süreci, toplanan deliller ve mahkemenin takdirine dayanarak, hükümlerin isteme uygun olarak onanmasına karar verilmiştir. Ancak, mahkumiyet kararı verilen sanık hakkındaki hükmü suç vasfına yönelik aleyhe temyiz eden vekilin talebi üzerine yapılan incelemede, uzlaşmaya tabi olmayan TCK maddelerinin suçlamaya esas alındığı ve uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği gözetilmemesi nedeniyle hüküm bozulmuştur. Kararda yer alan TCK maddeleri şunlardır: 86/2 ve 86/3-e.

3. Ceza Dairesi 2019/18520 E. , 2020/1855 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığı

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan ve sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan verilen beraat kararları ile katılan sanıklar ... hakkında hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığı kararlarına yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA,
2)Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.03.2009 tarih ve 2009/2-43 Esas - 2009/56 sayılı kararında belirtildiği üzere; kesin nitelikteki hükümlerin suç vasfına yönelik aleyhe temyiz yasa yoluna başvurulması halinde temyiz incelemesine konu olabilecekleri kabul edildiğinden, katılan vekilinin hükmü suç vasfına ilişkin aleyhe temyiz ettiği anlaşılmakla, işin esasına girilerek yapılan incelemede;
Kamu davasının uzlaşmaya tabi olmayan TCK"nin 86/2, 86/3-e. maddeleri uyarınca açıldığı, dolayısıyla soruşturma aşamasında taraflara yapılan uzlaşma teklifinin geçerli olmadığı, mahkemece yaralama fiilinin uzlaşmaya tabi olan ve TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen basit yaralama suçu kapsamında kaldığının kabulü halinde, taraflar arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.