9. Ceza Dairesi Esas No: 2020/4900 Karar No: 2020/2144 Karar Tarihi: 19.11.2020
Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4900 Esas 2020/2144 Karar Sayılı İlamı
9. Ceza Dairesi 2020/4900 E. , 2020/2144 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi Suç : Görevi kötüye kullanma Hüküm : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Gündoğmuş PTT Müdürlüğünde posta dağıtıcısı olan sanığın, Manavgat denetimli Serbestlik Bürosunca 21/04/2013 gün ve 2013/180 DS sayılı çağrı evrakının " Gündoğmuş Köprülü mevkii No: 16 Ortakonuş Güzelbağ ..." adresine tebliğ edilmek üzere gönderilen tebliğ evrakını, Ortakonuş mahalle muhtarı olan ..."a imzalatmak sureti ile "muhattap tebliğ anında adreste bulunmadığından kendisi ile aynı konutta oturan ..." şerhi ile düzenlediği ve böylelikle görevi kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen olayda; sanığın, soruşturmaya konu olan Manavgat Denetimli Serbestlik Bürosunca 21/04/2013 gün ve 2013/180 DS sayılı çağrı evrakını , Ortakonuş mahalle muhtarı olan ..."a imzalatmak sureti ile tebliğ alındısı üzerine "muhattap tebliğ anında adreste bulunmadığından kendisi ile aynı konutta oturan ..."a tebliğ edildiği"ni yazarak imza attığını savunması karşısında, isnadın sübutu halinde eylemin resmi belgede sahtecilik suçunu oluşturup oluşturmayacağına dair delillerin takdir ve tartışmasının ve davaya bakmanın 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesi uyarınca Ağır Ceza Mahkemesinin görevi kapsamında bulunduğu ve görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yargılamaya devamla yazılı biçimde hüküm kurulması, Kabule göre de; Yüklenen suçu, TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işleyen ve adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasından yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 19/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.