Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/8107 Esas 2022/6106 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama
...

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Mahkemenin TCK.nın 110. maddesini uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Mağdurun sanığın kızı olduğu, olaydan önce sanığın mağdura yönelik şiddet uygulaması nedeni ile Bayındır Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından sanık hakkında uzaklaştırma kararı verildiği, mağdurun teyzesi olan tanık ...’nın evinde kaldığı, olay günü sanığın, mağdurun kalmış olduğu tanık ... ’nın evine gidip mağduru kolundan tutarak zorla götürdüğü sırada mağdurun ayağına basıp yaraladığı ardından mağduru motosikletine bindirerek anneannesinin evine bıraktığı olayda, sanığın eyleminin kül halinde cebir kullanmak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, yaralamanın suçun unsuru olduğu ve ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği cihetle; sanık hakkında 5237 sayılı Kanunun 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren 5237 sayılı TCK.nın 109/2, 109/3-e-f maddeleri gereğince tek hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin, hukuki anlamda tek fiilin vasıf yönünden bölünerek kasten yaralama ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından ayrı ayrı mahkumiyet hükümleri kurulması suretiyle CMUK.nın 225/1. maddesine muhalefet edilmesi,
Sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu alt soyuna ve çocuğa karşı işlemesi karşısında, TCK.nın 3. ve 61. maddeleri gereğince temel ceza belirlenirken, aynı Kanunun 109/3-e,f maddesindeki birden fazla nitelikli halin gerçekleştiği gözetilerek, sanık hakkında temel hapis cezasının alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,

./..
S/2

Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son. maddeleri gereğince, 2 yıl 2 ay 20 gün hapis ve 3000,00 TL adli para cezasının sanığın kazanılmış hakkı olduğu gözetilerek BOZULMASINA,18/04/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.