Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18144 Esas 2014/10123 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 23/3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ile sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tam kusurlu olduğu belirlenen ve tam kusurlu olduğu kabul edilen sanık hakkında, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, yaralanmaların niteliği, maddede öngörülen cezanın alt sınırı da nazara alınmak suretiyle, uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği nazara alınmadan, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu kendisinden şikayetçi olan iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde, kendisinden şikayetçi olmayan ancak suçun bilinçli taksirle işlenmesi nedeniyle şikayeti aranmayacak olan bir kişinin hayat fonksiyonlarına orta derece etkili kemik kırığına yol açacak, bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık ile sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik " gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi, yine sanık hakkında belirlenen temel cezanın bilinçli taksir nedeniyle arttırılması sırasında TCK 22/3 maddesi yerine 23/3. maddesinin gösterilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasından “failin güttüğü amaç ve saiki, suç sebepleri ve saikleri” ibaresinin çıkartılmasına, hükmü 2. paragrafındaki “TCK"nın 23/3” ibaresinin “TCK"nın 22/3” olarak değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün, isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 25.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.