Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18836 Esas 2014/10089 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/18836
Karar No: 2014/10089
Karar Tarihi: 25.04.2014

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/18836 Esas 2014/10089 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz duruşmasında mahkeme kararı incelendiğinde, yargılama ve deliller yeterli görülmüş ve sair temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, temel cezanın belirlenmesinde sanığın amaç ve saiki gerekçesine dayanılamayacağı ve adli para cezasına ilişkin TCK'nin 50/6. maddesinin uygulanması ve ihtaratın yapılması gerektiği gözetilmediği belirlenmiştir. Bu nedenle hüküm 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen konularda karar verilmesi mümkündür. TCK'nin 89/4, 62/1, 50/1-a ve 52/2-4 maddeleri gereğince sanığa verilen cezalar mevcuttur. TCK'nin 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan sanığın amaç ve saiki gerekçesine dayanılamayacağı, TCK'nin 50/6. maddesinin tedbirlerle sınırlı olduğu, TCK'nin 50/a maddesi gereğince hükmedilen adli para cezasına ilişkin TCK'nin 50/6. maddesinin uygulanması ve TCK'nin

12. Ceza Dairesi 2013/18836 E. , 2014/10089 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
üküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri
gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay nedeniyle asli kusurlu olan sanık hakkında temel ceza tayininde asgari hadden uzaklaşmak gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe tamyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "sanığın amaç ve saiki" gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
2- TCK"nın 50/6. maddesinin tedbirlerle sınırlı olduğu gözetilmeksizin, sanık hakkında TCK"nın 50/a maddesi gereğince hükmedilen adli para cezasına ilişkin TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması ve TCK"nın 52/4. maddesi uyarınca ihtaratın yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçe yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasının 1. paragrafında yer alan “amaç ve saiki” ibaresinin hükümden çıkarılması ile hükmün 4 nolu bendinin 2 ve 3. paragraflarının hükümden çıkarılarak, yerine “TCK"nun 52/4 maddesi uyarınca, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezalarının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına (ihtar edildi)” cümlesinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.