MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : 22/02/2016 tarihli karar ile hükümlülük, müsadere, 73 SP 790 plakalı çekicinin müsaderesine yer olmadığına; 03/05/2016 tarihli ek karar ile sanığın temyiz talebinin reddine

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın gıyabında verilen kararın kovuşturma evresinde en son bildirdiği adresine tebliğ edilmesi ve anılan bu tebligatın sanığın adreste bulunmadığı şerhi ile iade olunması halinde 6099 sayılı Yasa ile değişik 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince sanığın adres kayıt sistemindeki adresine yapılması gerekirken,sanığın 20/12/2011 tarihli duruşmada bildirdiği en son adresi olan "Serebiye Mezrası No 132 Yeniköy Silopi/Şırnak" yerine "Mahmutlu mevki No 132 Yeniköy Silopi/Şırnak" adresinde 29/03/2016 tarihinde aynı adreste mukim kardeşi imzasına tebliğ edilmiş olması sebebi ile tebligat usulsüz olduğundan, sanığın temyiz talebinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilip, sanığın temyiz talebinin reddine dair 03.05.2016 tarihli ek karar kaldırılarak hükmün esasına yönelik yapılan incelemede;

1-Ayrıntıları Ceza Genel Kurulu"nun 18.11.2014 tarihli ve 2013/830 Esas, 2014/502 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere CMK"nun 231/11. maddesine göre hükmün açıklanmasına yönelik kararda; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 141/3, CMK"nun 34 ve 230. maddeleri uyarınca hükmün gerekçesinde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin yazılması, kanıtların tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen kanıtlar ile mahkemece ulaşılan kanaatin, sanığın suç oluşturduğu veya oluşturmadığı sabit görülen fiilin belirtilmesi ve bu fiilin nitelendirilmesinin yapılması suretiyle infazı kabil bir hüküm kurulması gerekirken, gerekçesiz olarak ve hükmün açıklanması geri bırakılan karara atıf yapılmak suretiyle hüküm kurulması,
2- Sanığın mesleğinin şoförlük olmasının tek başına suçun işlenmesinde kolaylık sağlayan bir durum olmadığı gözetilmeden ve şoförlük mesleğinin atılı suçun işlenmesinde sanığa ne şekilde kolaylık sağladığı da açıklanmadan 5607 sayılı Yasanın 4/4. maddesi uyarınca cezada artırım yapılması,

3-Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
4- Dava konusu nakil aracın ve eşyanın değeri itibarıyla aracın müsaderesinin TCK"nun 54/3. maddesi gereğince hakkaniyete aykırılık oluşturacağı gözetilmeden suça konu nakil aracının iadesi yerine yazılı şekilde müsaderesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve malen sorumlu temsilcisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.05.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.