Dava elbirliği mülkiyetinin paylı mülkiyete dönüştürülmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istemin kabulüne karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Dava, miras bırakan S... K...’tan intikal eden 64 nolu parsele yönelik olarak açılmıştır. Dava dilekçesinden parselin Karataş Tapulama Hakimliğinin 1973/21-17 esas ve karar sayılı ilamı ile tesciline karar verildiği tescil kararının tapuya iştirak Halide mülkiyet olarak geçirildiği belirtilerek mirasçılar arasındaki elbirliği mülkiyetinin paylı mülkiyete dönüştürülmesi istenilmiştir. Mahkemece miras bırakan S... K...’a ait bilirkişi raporundaki pay oranlarına göre davanın kabulüne karar verilmiş ise de davacı vekili pay hesabının hatalı olduğundan bahisle hükmü temyiz etmiştir.

Davacı vekili temyiz isteminde mirasçılardan M... H... K...’ın 18.02.1964 tarihinde öldüğü geriye mirasçı olarak eşi E... K... ve Çocuklarının kaldığı, E...’in de 15.12.1975 tarihinde ölümü ile mirasının ilk eşi A...ve ikinci eşi M... H...’den olma çocuklarına kaldığını, yapılan hesaplamada M... H...’nin sağ kalan eşi E...’e miras payı verilmediğini bu nedenle E...’in ilk eşinden olan çocuklarına miras hakkı tanınmadığını açıklamıştır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda pay hesabının ne şekilde yapıldığı açıklanmadığı gibi hesaplamada esas alınan mirasçılık belgelerinin de hangileri olduğu belirtilmemiştir. Bu yönü ile bilirkişi raporu denetime elverişli değildir. Mahkemece bilirkişiden, miras bırakan S... K....’ın hayattaki tüm mirasçılarını ve intikal tablolarını gösterecek şekilde denetime elverişli ek rapor alınmak suretiyle sonucuna göre bir karar verilmesi yerine denetime elverişli olmayan rapora dayanılarak hüküm verilmesi hatalı olmuştur. Kabule göre de el birliği mülkiyetinin paylı mülkiyete dönüştürülmesi davalarında yargılama giderleri ve vekalet ücretinin taraflara payları oranında yükletilmesi gerekirken yargılamada kendisini vekil ile temsil ettiren davacılar yararına vekalet ücretine hükmedilmemesi de usul ve yasaya aykırı olup kararın bozulması gerekmiştir.

SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine, 10.05.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.