Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçundan sanık ... hakkında yapılan duruşma sonunda; 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 53, 58; 116/2, 53, 58 maddeleri gereğince mahkumiyetine ilişkin Samsun 1 Asliye Ceza Mahkemesince verilen 28.09.2010 tarih 2008/695-2010/674 sayılı hükmü sanığın temyizi üzerine Dairemizin 18.06.2013 tarih ve 2013/867-2013/19014 sayılı ilamı ile onanması yönündeki kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 04.12.2014 tarih ve 2014/353401 sayılı yazısı ile, hükümde tekerrüre esas alınan ilamın suçun işlendiği tarihten sonraki bir tarihte kesinleşmesi nedeniyle hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine tekerrüre esas olan Ankara 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.10.2006 tarih, 2004/31-2006/758 sayılı ilamın yazılması suretiyle temyiz merciince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerektiği yönünde itiraz talebinde bulunulması üzerine dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04.12.2014 tarih ve 2014/353401 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan Dairemizin 18.06.2013 tarih ve 2013/867-2013/19014 sayılı onama kararı kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK"nın 50/5. maddesinde öngörülen düzenlemeye göre Ankara 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.10.2006 tarih, 2004/31-2006/758 sayılı ilamında hükmolunan ikibin Türk Lirasının altında kalan 600 TL adli para cezasının kesin olup, 1412 sayılı CMUK"un 5219 sayılı Yasa ile değişik 305/1-son maddesi gereğince tekerrüre esas alınamayacağından, tebliğnamedeki düşünce benimsenmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Samsun 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2006/440-2007/568 sayılı ilamının suç tarihinden sonra 28.02.2013 tarihinde kesinleştiğinin ve tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki sanık hakkında “5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına” ilişkin bölümlerin çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.