Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2020/1910 Esas 2020/4399 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/1910
Karar No: 2020/4399
Karar Tarihi: 06.07.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2020/1910 Esas 2020/4399 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi, 2020 yılı için kesinlik sınırının 72.070 TL olduğunu belirterek, davacıların maddi tazminat taleplerini incelemiş ve ilk derece mahkemesince kabul edilmiştir. Ancak davalının istinaf yoluna başvurması üzerine, bölge adliye mahkemesi davalının istinaf başvurusunun kabulü ile yerel mahkeme kararının kaldırılmasına karar vermiştir. Davacıların vekili bu kararı temyiz ettiği halde, her bir davacı yönünden ayrı ayrı kesin olduğu için temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir. Kararda, 6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 114/1-i ve 115/2 maddeleri uyarınca, dava şartı yokluğu nedeniyle usulden reddine hükmedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesi
- 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesi
- HMK'ya eklenen EK-Madde 1

17. Hukuk Dairesi 2020/1910 E. , 2020/4399 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi

-K A R A R-

6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2020 yılı için 72.070 TL"dir.
Davacılar ... için 24.080,38 TL, ... için 51.086,73 TL maddi tazminat talep edilmiş, ilk derece mahkemesince dava kabul edilmiş, davalının istinaf yoluna başvurması üzerine bölge adliye mahkemesince davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile yerel mahkeme kararının kaldırılmasına, davanın daha önce kesin hükme bağlanmış olması nedeniyle 6100 sayılı HMK"nın 114/1-i ve 115/2 maddeleri uyarınca, dava şartı yokluğu nedeniyle usulden reddine hükmedilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyize konu edilen karar davacılar bakımından ayrı ayrı kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün her bir davacı yönünden ayrı ayrı kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün her bir davacı yönünden ayrı ayrı kesin olması nedeni ile REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, 06/07/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.