Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/700 Esas 2020/5877 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/700
Karar No: 2020/5877
Karar Tarihi: 15.10.2020

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/700 Esas 2020/5877 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, özel belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet kararı almıştır. Ancak savunmasında suçlamayı reddetmiş ve belgelerde onun adına atılmış herhangi bir imza olmadığını belirtmiştir. Mahkeme, yeterli delil olmadığından sanığın sahtecilik kastıyla hareket ettiğine dair şüphe olmadığını değerlendirerek, beraat yerine mahkumiyet kararı vermiştir.
Kararda, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilerek bozma kararı verilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri;
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Özel belgede sahtecilik
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: Yargıtay'ın bozma kararı verme yetkisi
- CMUK'nın 321. maddesi: Hükümlerin bozulma nedenleri ve bozma kararları.

11. Ceza Dairesi 2020/700 E. , 2020/5877 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanığın özel belgede sahtecilik suçunu işlediği iddiasıyla açılan davanın yargılaması sonucunda, mahkemece mahkumiyet kararı verilmiş ise de, sanığın savunmasında suçlamayı kabul etmeyerek, olay günü ..."in sahibi olduğu eve başkalarının taşındığını, kiracısı ...nun vefat ettiğini, aboneliği iptal ettirip üzerine almak istediğini söylediğini, kendisinin de aboneliği iptal edip, abonelik işlemini ..."in üzerine yaptığını, depozito parasını yanlışlıkla bu kişiye verdiğini ifade etmesi ve belgeler üzerinde Hasan Gündoğdu adına atılmış herhangi bir imza olmaması karşısında, sanığın sahtecilik kastıyla hareket ettiğine dair her türlü şüpheden uzak yeterli delil elde edilemediği gözetilerek sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.