Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9077 Esas 2020/5870 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9077
Karar No: 2020/5870
Karar Tarihi: 15.10.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/9077 Esas 2020/5870 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 2010 yılında birden fazla sahte fatura düzenlemek suçuyla Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandı ve mahkum edildi. Zincirleme suç hükümleri uygulanmaması, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gibi konular ele alındı. Toplanan delillere göre suçun sübutu kabul edildi ve ceza azaltıcı nedenler takdir edildi. Verilen karar eleştiri dışında bir isabetsizlik içermediği için, temyiz nedenleri reddedilerek hüküm ONANDI. Kanun maddeleri TCK'nin 43. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi üzerinde duruldu. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 3. fıkrasına göre, sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazının tamamlanana kadar velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun kalacağı belirtildi.

11. Ceza Dairesi 2019/9077 E. , 2020/5870 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın 2010 takvim yılında birden fazla sahte fatura düzenlemek şeklinde gerçekleşen eylemlerine ilişkin olarak, TCK"nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümleri uygulanmayarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; yüklenen suçun sübutu kabul edilmiş, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin olunmuş, cezayı azaltıcı nedenin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 15.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.